Taman Negara

Vandaag gaan we naar Taman Negara. Een jungle van 130 miljoen jaar oud. Om er te komen moeten we eerst een lange busrit van 4,5 uur over allemaal slingerweggetjes en vervolgens een boottrip van 3 uur trotseren om er te komen. De buschauffeur reed lekker door en haalde iedereen zo in. Hij haalde zelfs het verkeer in voor een scherpe bocht of berg, waardoor je niet het tegemoetkomende verkeer kon zien. Dat was nog best gevaarlijk af en toe. Na de busrit hadden we een tussenstop van een uur. Toen hebben we gegeten, en een licentie gekocht zodat we foto's mochten maken in de jungle. De boottrip die we daarna maakten was erg fijn vergeleken met de busrit. We vaarden dwars door de jungle heen waardoor we het prachtige gebied zagen. Ik heb zelfs nog even kunnen slapen tijdens het varen.

Na een lange dag reizen waren we eindelijk aangekomen in Kuala Tahan. Een klein dorpje in de jungle. Internet is hier nauwelijks te vinden waardoor we geen hostel voor deze plek hadden kunnen boeken. Dus toen we van de boot afstapte was dat het eerste wat we moesten vinden: een hostel. Na er een paar geprobeerd te hebben hadden we er eindelijk eentje gevonden die nog een vrije kamer met airco had. Nadat we onze spullen gedumpt hadden en bij waren gekomen van de reis gingen we op zoek naar een restaurant. Eentje vinden was niet zo moeilijk omdat alle restaurantjes naast elkaar lagen op de rivier die door het dorpje stroomde.

Na een Sweet en Sour Chicken gegeten te hebben (die toch niet zo lekker was als die in Cameron Highlands) gingen we naar een ander restaurant om daar te kijken of we een tour wilden doen. Dit restaurant was namelijk de plek waar een bedrijfje zat die de tours en activiteiten in het gebied regelde. In dit restaurant werd ook een documentaire over Taman Negara uitgezonden. De generatoren in het restaurant deden het alleen niet zo goed, waardoor af en toe de stroom en dus de documentaire wegvielen. Na de documentaire te hebben gezien hadden we een twee daagse tour geboekt met een overnachting in de jungle.

De dag erna begonnen we aan deze tour. 's Ochtends ontmoetten we de gids en de andere mensen van de tour in een klein hostel. We zouden met z'n zevenen de jungle ingaan. De gids, wij tweeën, twee Frans sprekende meiden en twee Oostenrijkse jongens. Van de gids kreeg iedereen een matje, een slaapzak, drie flessen water en wat eten om mee te nemen in je backpack.

De tour begonnen we met een boottrip van ongeveer twee uur. Weer ontzettend gaaf uitzicht op de jungle en tijdens deze rit werden we vaak nat door het woeste water. Na de boottrip gingen we eerst de canopy walkway doen. Op het eind van de canopy walkway zagen we een van de gevaarlijkste slangen van de jungle in een bosje liggen. Ik dacht dat hij sliep en liep er voorzichtig langs. Later zouden we toevallig horen dat het een dode slang was die er expres was neergelegd voor de toeristen. Na de canopy walkway gingen we dan echt aan de jungle tour beginnen.

De jungle tour was ontzettend gaaf om te doen. Het duurde twee dagen waarin we uren door de jungle hebben gelopen met een zware backpack en een nacht hebben geslapen in een grot.
Het lopen door de jungle was zwaar en heet. Mijn shirt was helemaal doorweekt van het zweet en de flessen water gingen er ook snel doorheen. Door de tour hebben we ontzettend veel gezien van de jungle, maar tijdens het lopen keek ik voornamelijk naar me voeten. Ik had namelijk een korte broek en korte sokken aan, waardoor ik een makkelijke prooi was voor de bloedzuigers. Elke 100m zat er wel weer eentje op me schoen die omhoog kroop, maar meestal kon ik ze nog net op tijd ervan afschieten met me vinger.
Na de wandeltocht van de eerste dag waren we aangekomen bij een grot. Hier zouden we de nacht doorbrengen. Het plafond van de grot was voornamelijk bedekt met vleermuizen (die ongevaarlijk zijn). In de avond had de gids vuur gemaakt en eten gekookt van de spullen die iedereen had meegesjouwd. De avond verder was erg gezellig en grappig. We hadden nog een mega kikker gevonden waar de gids allemaal grapjes mee maakte. Na het eten mochten Sam en ik het hout voor het vuur kappen met een machete.
De volgende ochtend werd iedereen vrolijk wakker, want iedereen had toch wel verrassend goed geslapen.

Na de tour had de gids ons allemaal uitgenodigd om nog een biertje te gaan drinken en om 's nachts de troostfinale van het WK te kijken op een klein eilandje in de rivier die door het dorp stroomt. Dat hebben we gedaan en gelukkig had Nederland nu wel gewonnen.

De dag erna hebben uitgeslapen en een beetje gerelaxt. In deze nacht hadden we de WK-finale gekeken en na een paar uur slaap hadden we de bus naar de Perhentian Islands genomen.