Perhentian Islands

Vandaag gaan we naar de Perhentian Islands. Na een bustocht vanuit Taman Negara komen we aan bij de Zuid-Chineze zee. Van de kust moeten we een speedboot nemen naar de Perhentian Islands. Deze bestaan uit een groot en een klein eiland en wij hebben ons hostel op het kleine eiland (Perhentian Kecil) geboekt. Na de boottocht komen we aan op ons strand, genaamd Long Beach. Het ziet er gelijk als een paradijs uit. Een lang strand met allemaal kleine
restaurantjes en duikscholen en daarachter ligt gelijk een jungle-achtig gebied.

In Kuala Lumpur hadden we al contact gehad met een duikschool om daar de open water diving course te gaan doen. Als we van de speedboot afstappen en naar deze duikschool toelopen horen we geroep naar ons. De twee Oostenrijkse jongens die we ontmoet hadden in de Taman Negara zien we op het terras naast de duikschool zitten. Grappig hoe we veel mensen op verschillende bestemmingen weer tegenkomen. Na met hen gesproken te hebben zijn we naar de duikschool gegaan om de course te bevestigen. Toen we dat geregeld hadden gingen we gelijk naar ons hostel. Het hostel van ons ligt aan het uiteinde van Long Beach. Het huisje dat we daar kregen stond wat hoger op het eiland gebouwd, waardoor we goed uitzicht op de zee en het grote eiland (Perhentian Besar) hadden.

De dag na onze aankomst mochten we om negen uur gelijk aan de diving course beginnen. De course zouden we doen met Harun de duikinstructor en met nog twee andere leerlingen, zodat we met een klein groepje van vijf waren. Twee Engelse meiden, Megan en Becky, waren de andere leerlingen. Nadat we elkaar hadden ontmoet begon de cursus relatief saai met theorielessen die we leerden door een aantal video’s te bekijken. In de middag zouden we de eerste oefeningen onder water doen.

De tweede dag zou al een stuk leuker worden dan de eerste. Vandaag zouden we onze duikuitrusting zelf klaarzetten, wat theorielessen krijgen, het tentamen maken en ‘s middags een echte duik van 16m diep maken. Deze duik was echt wel een hoogetpunt. We zagen zoveel vissen zoals Nemo (Western Clownfish), Parrotfishes, Triggerfishes, Bleu spotted Rays en een heleboel koraal. Tijdens de duik had ik wel last van me oren en me voorhoofd waardoor ik toch wat minder van de duik kon genieten.

De derde dag van de course zouden we beginnen met een zwemtest. Het stelde gelukkig maar heel weinig voor. We moesten twee rondjes van ongeveer 30m zwemmen en daarna tien minuten blijven drijven waarbij je je handen en voeten mocht gebruiken. Nadat we hier allemaal voor geslaagd waren gingen we vandaag twee keer duiken. En weer kregen we van alles te zien onderwater. Bij deze duiken ging ik een stuk langzamer naar beneden waardoor ik minder last van me oren kreeg. Na deze dag vertelde Harun aan ons dat hij voor morgen, de laatste dag van de course, een verrassing zou hebben.

De vierde en laatste dag van de course kregen we te horen dat we allemaal geslaagd waren. Het komt eigenlijk niet voor dat iemand het niet haalt. Nadat we nog wat gegevens gecontroleerd hadden zouden we aan onze verrassing beginnen. En het was zeker een leuke verrassing. We zouden gaan duiken bij drie gezonken boten. Deze boten waren twee jaar geleden expres verzonken om er een duikplek van te maken. Er zou namelijk allemaal koraal opkomen en vissen zouden er gaan wonen. Omdat het nog maar twee jaar geleden was dat de boten waren gezonken zagen we veel kleine visjes.

Behalve de duikcursus hebben we ook nog gesnorkeld, dit deden we bij Coral Bay wat aan de andere kant van het kleine eiland lag. Het was ongeveer een kwartiertje lopen van ons strand. Tijdens het snorkelen bleken veel visjes toch wel erg dapper te zijn. Vooral die kleine Nemo visjes kwamen echt op je af gezwommen om je af te schrikken zodat je niet te dicht bij hun koraal zou komen.

De avonden begonnen we meestal met een lekkere maaltijd op een van de restaurantjes op het strand. Voor zes euro per persoon hadden we een heerlijk hoofdgerecht, een toetje en wat drinken. Dit was nog relatief duur vergeleken met minder toeristische plekken. Na het eten gingen we meestal naar de beach bar. Hier kon je rustig met een matje op het strand zitten en elke avond om 10 uur werden er vuurshows opgevoerd. Een avond waren we er vroeg bij. Toevallig leerde ik die avond iemand kennen die de shows uitvoerde en omdat we zo vroeg waren wou hij me wel wat trucjes met de stokken leren. Gelukkig leerde ik deze trucjes zonder dat de stokken aangestoken waren, want ik sloeg heel vaak tegen me zelf aan.

Helaas hebben we de Perhentian Islands weer verlaten om met het vliegtuig naar Borneo te gaan.